مسأله این است: انتخاب بر اساس واقعیت‌ قاعده بازی اسکار یا رفیق بازی؟

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - هر ساله در شهریور ماه تا اوائل مهر بحث معرفی فیلم نماینده ایران به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار داغ می شود، امسال هم در آغاز از سرگیری این بحث‌ها قرار داریم و با توجه به جمیع جهات چند نکته باید در این باره ذکر کرد:

امسال آخرین مهلت ارسال و معرفی فیلم‌ها از سوی کشورها مختلف برای رقابت در شاخه بهترین فیلم خارجی اسکار 2019 روز 9 مهر ماه است مطابق با اول اکتبر 2018.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس اعلام آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار تمامی فیلم‌ها برای کسب شرایط لازم برای حضور در شاخه بهترین فیلم خارجی جوایز سینمایی اسکار در سال ۲۰۱۹ باید نه زودتر از تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۱۷ (۹ مهر ۱۳۹۶) و نه دیرتر از ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۸ (۸ مهر ۹۷) حداقل به مدت ۷ روز پیاپی در سینماهای کشور مبدا اکران تجاری شده باشند.

همچنین تمامی فیلم‌هایی که خواستار حضور در بخش بهترین فیلم خارجی جوایز سینمایی اسکار هستند صرف‌نظر از زبان فیلم نباید در خاک آمریکا ساخته شده باشند.

از سوی دیگر تمامی کشورها باید نماینده خود را به انتخاب یک سازمان، کمیته و یا هیأتی متشکل از افرادی از بدنه سینما انتخاب کند و اسامی این افراد نیز باید به آکادمی فرستاده شود.


بر اساس موارد ذکر شده و تاریخ فوق حدود 60 فیلم سینمایی دارای شرایط ارائه به اسکار هستند اما واقعیت این است که تکلیف بسیاری از این فیلم‌ها از همان ابتدا روشن است و اساسا در این انتخاب‌ها جایگاهی ندارند (مثلا فیلم‌های کمدی). اما فیلم‌هایی که موضوعی بکر، انسانی و داستانی جهان‌شمول را داراست گزینه‌هایی بهتر برای چنین انتخابی هستند.

با یک نگاه اجمالی می‌توان گفت فیلم‌های «بدون تاریخ بدون امضاء» به کارگردانی وحید جلیلوند، «عصبانی نیستم» از رضا دُرمیشیان، «سد معبر» ساخته محسن قرایی، «آنسوی ابرها» به کارگردانی مجید مجیدی، «خفگی» به کارگردانی فریدون جیرانی، «خانه دختر» شهرام شاه‌حسینی، «اسرافیل» از آیدا پناهنده، «لاتاری» به کارگردانی محمد حسین مهدویان، «به وقت شام» از ابراهیم حاتمی‌کیا، «خوک» ساخته مانی حقیقی، «فراری» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد، «چهارراه استانبول» از مصطفی کیایی، «دارکوب » به کارگردانی بهروز شعیبی، انیمیشن «فیلشاه» ساخته هادی محمدیان، «دلم می‌خواد» از بهمن فرمان‌آرا، «تنگه ابوقریب» از بهرام توکلی و «شعله‌ور» به کارگردانی حمید نعمت‌الله را می‌توان از شانس‌های اصلی انتخاب به عنوان نماینده اسکار ایران در سال ۲۰۱۹ برشمرد.

بر اساس تجربه ادوار گذشته فیلم‌های مناسب ارائه هستند که معمولا در جشنواره‌های معتبر جهانی به نمایش درآمده و یک شناخت بین‌المللی قبلی از آنها به وجود آمده است. جشنواره‌هایی مانند برلین، کن، ونیز و تورنتو از مهمترین آنها هستند و بعد از آنها جشنواره های الف جهانی را می‌توان در این زمره دانست.

اما مهمترین قضیه‌ای که هیئت انتخاب باید مد نظر داشته باشد این است که فیلم انتخاب شده برای معرفی به اسکار چه پشتوانه بین‌المللی دارد؟ یعنی چه کمپانی پخش فیلم در آمریکا را بر عهده دارد؟ زیرا که قدرت و اعتبار کمپانی پخش کننده و ایجاد کمپین تبلیغاتی برای معرفی فیلم از نکات مهم این ماجراست. چه‌بسا اگر کمپانی آمازون پخش آمریکای شمالی فیلم "فروشنده" فرهادی را در اختیار نداشت، شاید سرنوشت اسکار دوم در کارنامه ایران به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.


مطرح شدن فیلم در فضای رسانه‌های آمریکا، نظر منتقدان و مخاطبان و امکان نمایش آن در آمریکا همگی در این روند نقش دارد و طبیعتا شانس فیلمی که در آمریکا پخش شده باشد (به مدد کمپانی که این قدرت را دارد) بیشتر از فیلمی است که چنین تمهیداتی را در اختیار ندارد و فقط نسخه بلوری آن در اختیار داوران اعضای آکادمی است که شاید حتی آن را کامل نبینند.

حال از لیست فیلم‌های ایرانی کدام فیلم‌ها در امریکا پخش کننده دارند و یا قرار است پخش کننده پیدا کنند؟ تنها خبری که وجود دارد این است که «کمپانی دیستریب فیلمز یواس مسئول پخش فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» به کارگردانی وحید جلیلوند در ایالات متحده آمریکا شد. این کمپانی قصد دارد با همکاری ۱۸۴۴ انترتینمنت و ۱۰۲ شرکت توزیع کننده فیلم جلیلوند را در سینماها اکران کند.» برای مابقی فیلم‌ها اطلاعات خاصی در این زمینه پیدا نشد. بی‌تعارف با توجه به جوایزی که فیلم جلیلوند در جشنواره ونیز 2017 دریافت کرده است می‌توان گفت نسبت به سایر گزینه‌ها مصالح لازم بهتری جهت ارائه به اسکار را داراست. (از جهت شناسایی و مانور تبلیغاتی بر روی آن)

ولی با ارجاع به تجربیات سال‌های قبل احتمال زیاد فیلم مجیدی، حاتمی‌کیا یا مهدویان معرفی خواهد شد که با توجه به قواعد انتخاب فیلم خارجی اسکار از همین الان می‌توان گفت که بعید است این فیلم‌ها در لیست 10 فیلم اولیه انتخاب شوند (امیدوارم من اشتباه کرده باشم).

برخلاف سایر جوایز اسکار، جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان به شخصی خاص اعطاء نمی‌شود و گرچه کارگردان اثر آن را دریافت می‌کند اما در واقع جایزه به طور کل متعلق به کشور فرستانده فیلم به آکادمی محسوب می‌شود. بنابراین باید تصمیمی اتخاذ شود که بر اساس شناخت از زمین بازی رقابت اسکار و مصلحت ملی بالاترین شانس را با آن فیلم داشته باشیم.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: اسکار نماینده سینمای ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۴۲۱۳۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مختصات نظم جدید منطقه

این روزها آمریکایی‌ها در حال بررسی این مسأله هستند که میان بنیامین نتانیاهو و برقراری آتش‌بس، کدام‌ را انتخاب کنند؟ این درحالی است که دراین شرایط،حماس توانمندتر از گذشته درصحنه مذاکرات غیرمستقیم ظاهر شده و پذیرش آتش‌بس به معنای پیروزی حماس و مقاومت است. این مسأله نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی درعرصه دیپلماسی نیز بسیار ضعیف است. 

به گزارش ایسنا، ‌جعفر قنادباشی،تحلیلگر مسائل بین‌الملل در یادداشتی در جام جم نوشت: مسائل مختلفی این روزها بر تحولات منطقه سایه انداخته است اما در این میان می‌توان به سه مسأله که به نظر می‌رسد تأثیر بیشتری بر تحولات منطقه دارند اشاره‌کرد. یکی از این مسائل تجمعات اعتراضی در دانشگاه‌های آمریکا، اروپا، استرالیا و کاناداست که موجی جهانی را علیه جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و سیاست‌های آمریکا ایجاد کرده است. تأثیر اعتراضات دانشجویی به حدی است که مقامات آمریکایی نمی‌توانند بی‌تفاوت از کنار آن عبور کنند. به همین دلیل رئیس‌جمهور آمریکا نیز به این مهم واکنش نشان داده است.

نباید فراموش کرد که تحت تأثیر اعتراضات دانشجویی و مردمی به جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه، اقدامات مناسبی نیز در برخی کشورها رقم خورده است. برای نمونه اعتراضات در ترکیه سبب شد مقامات این کشور تصمیم بگیرند تا روابط تجاری خود را با اسرائیل قطع کنند. علاوه بر این کلمبیا نیز چنین رویکردی را در پیش گرفته است. مسأله دوم که تحولات منطقه تحت تأثیر آن قرار دارد، عملیات «وعده صادق» است. 

برای نمونه، این اقدام ایران واکنش آمریکا و متحدانش را در پی داشته است و اثرات آن را در سفر وزیر خارجه آمریکا به منطقه و تحرکات مربوط به آتش‌بس می‌توان دید. افزون بر این، گروه‌های مقاومت نیز در سایه عملیات وعده صادق اقدامات گسترده‌تر و جدی‌تری را علیه جنایات رژیم صهیونیستی در دستور کار قرار داده‌اند. برای نمونه، یمنی‌ها وارد چهارمین مرحله از برنامه‌های‌شان در حمایت از مردم غزه شده و اعلام کرده‌اند که حوزه عملیاتی آنها به مدیترانه نیز گسترش پیدا کرده است. حزب‌الله لبنان نیز این روزها مراکز مهم‌تری را مورد حمله قرار می‌دهد. در این میان مسائل داخلی رژیم صهیونیستی را باید سومین مسأله‌ای دانست که این روزها روی تحولات منطقه سایه انداخته است.

به عبارت دیگر موج استعفاهایی که رژیم صهیونیستی با آن رو به روست در کنار گسترش تظاهرات علیه کابینه بنیامین نتانیاهو از دیگر مسائلی است که این روزها روی تحولات منطقه تأثیرگذار است. در این میان اظهارنظرها درباره برقراری آتش‌بس نیز بیش از گذشته منتشر می‌شود و می‌توان گفت احتمال برقراری آتش‌بس در حدود ۲۱۰ روزی که از جنگ در غزه می‌گذرد، این روزها بیشتر است اما توقف جنگ برای نتانیاهو به معنای سقوط و شکست در جنگ است. در واقع این روزها آمریکایی‌ها در حال بررسی این مسأله هستند که میان بنیامین نتانیاهو و برقراری آتش‌بس، کدام‌ را انتخاب کنند؟ این درحالی است که دراین شرایط،حماس توانمندتر از گذشته درصحنه مذاکرات غیرمستقیم ظاهر شده و پذیرش آتش‌بس به معنای پیروزی حماس ومقاومت است. این مسأله نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی درعرصه دیپلماسی نیز بسیار ضعیف است. 
 

انتهای پیام